ترجمه ی نامه ی شماره ی 26
فرمان امام علی به یکی از کارگزاران خود:که او را به جمع آوری زکات فرستاده بود
کارگزارم را فرمان می دهم که:
در نهانی های ماموریتش"و پنهانی های شغلش"همواره خدا را در نظر داشته باشد.
آنجا که جز خدا حاضر و جز او ناظر و سرپرستی نیست.
و همچنین او را فرمان می دهم"به اینکه:
کاری نکند که ظاهرا"در اطاعت خدا:و باطنا"در خلاف آن باشد.
فردی که ظاهر و باطنش:و حرف وعملش:دوگانگی نداشته باشد.
مسئولیت(امانت) را خوب به جای آورده:و خدا را خالصانه پرستش کرده است.
و فرمانش می دهم که:
با مردم از سر بی تفاوتی و اکراه روبرو نشود وبه آنها دروغ نگوید.و بعلت تسلط و فرمانروایی که بر آنان دارد نسبت به آنها بی رغبتی نشان ندهد:چرا که آنان برادران دینی:و در راه احقاق حق:یاوران و کمک کنندگانند.
و اما برای تو در این زکات:حقی مسلم و مشخص است.
تنگدستان و مستضعفین بی چیز نیز:در این مال:سهیمند.
پس همانگونه که ما به پرداخت حق تو وفاداریم:تو نیز به پرداخت حقوق آنان وفا کن.
و اگر بدینگونه رفتار نکنی:در روز رستاخیز:در مقابل اکثریت خلق قرار خواهی گرفت.
و بدا به حال کسی که در پیشگاه خدا:دشمنانش بی چیزان و بیچارگان و مستضعفین و رانده شدگان و قرضداران محتاج باشند.
و کسی که مسئولیت (امانت)را بی ارزش و دست کم گیرد:و در علفزار خیانت:به چرا سرگرم شود:و نفسش را و دینش را:از پاک نکند:نسبت به خودش:بزرگترین پستی وزبونی را در دنیا روا داشته:و در آخرت نیز:از آن هم پست تر و زبون تر خواهی بود.
